και δεν έδινε δύναμη υπομονής στους δούλους Του, δε θα σωζόταν κανείς.

15. Όταν διαταραχθεί η ειρήνη των λογισμών από τα πνεύματα της πονηρίας, αμέσως και τα πυρωμένα βέλη της επιθυμίας εκτοξεύονται συνεχώς από τους κυνηγούς και φιλόσαρκους δαίμονες εναντίον του νου που τρέχει γρήγορα προς τα ύψη. Ο νους λοιπόν, αφού εμποδιστεί από την προς τα άνω κίνηση, εμπλέκεται σε απρεπείς και ανάμικτες κινήσεις. Και έτσι αρχίζει η σάρκα να επαναστατεί κατά του πνεύματος, τραβώντας προς τα κάτω το νου με γαργαλισμούς και πυρώσεις, με την επιθυμία να τον καταχώσει μέσα στο βόθρο της ηδονής. Και αν ο Κύριος Σαβαώθ δε λιγόστευε τον αριθμό των ημερών εκείνων και δεν έδινε δύναμη υπομονής στους δούλους Του, δε θα σωζόταν κανείς.