Προς Τιμόθεο Β'

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

---

Τιμ. Β' 1,1 Παῦλος, ἀπόστολος Χριστοῦ ᾿Ιησοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ κατ' ἐπαγγελίαν ζωῆς τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, Τιμ. Β' 1,1 Παύλος, απόστολος του Χριστού Ιησού με το θέλημα του Θεού, σύμφωνα με την υπόσχεση της ζωής που υπάρχει στο Χριστό Ιησού, Τιμ. Β' 1,2 Τιμοθέῳ ἀγαπητῷ τέκνῳ· χάρις, ἔλεος, εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς καὶ Χριστοῦ ᾿Ιησοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν. Τιμ. Β' 1,2 προς τον Τιμόθεο, το αγαπητό τέκνο μου. Χάρη, έλεος, ειρήνη από το Θεό Πατέρα και από το Χριστό Ιησού τον Κύριό μας.

ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΜΟΘΕΟ

---

Τιμ. Β' 1,3 Χάριν ἔχω τῷ Θεῷ, ᾧ λατρεύω ἀπὸ προγόνων ἐν καθαρᾷ συνειδήσει, ὡς ἀδιάλειπτον ἔχω τὴν περὶ σοῦ μνείαν ἐν ταῖς δεήσεσί μου νυκτὸς καὶ ἡμέρας, Τιμ. Β' 1,3 Ευχαριστώ το Θεό, τον οποίο λατρεύω από τους προγόνους μου με καθαρή συνείδηση, καθώς αδιάλειπτα σε αναφέρω στις δεήσεις μου νύχτα και ημέρα, Τιμ. Β' 1,4 ἐπιποθῶν σε ἰδεῖν, μεμνημένος σου τῶν δακρύων, ἵνα χαρᾶς πληρωθῶ, Τιμ. Β' 1,4 ποθώντας πολύ να σε δω, επειδή θυμάμαι τα δάκρυά σου, για να γεμίσω χαρά. Τιμ. Β' 1,5 ὑπόμνησιν λαμβάνων τῆς ἐν σοὶ ἀνυποκρίτου πίστεως, ἥτις ἐνῴκησε πρῶτον ἐν τῇ μάμμῃ σου Λωΐδι καὶ τῇ μητρί σου Εὐνίκῃ, πέπεισμαι δὲ ὅτι καὶ ἐν σοί. Τιμ. Β' 1,5 Γιατί θυμήθηκα την ανυπόκριτη πίστη που είναι μέσα σου, η οποία κατοίκησε πρώτα μέσα στη γιαγιά σου Λωΐδα και στη μητέρα σου Ευνίκη, και είμαι πεισμένος ότι κατοικεί και μέσα σ’ εσένα. Τιμ. Β' 1,6 Δι' ἣν αἰτίαν ἀναμιμνήσκω σε ἀναζωπυρεῖν τὸ χάρισμα τοῦ Θεοῦ, ὅ ἐστιν ἐν σοὶ διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν μου· Τιμ. Β' 1,6 Γι’ αυτήν την αιτία σού υπενθυμίζω να αναζωπυρώνεις το χάρισμα του Θεού, που είναι μέσα σου μέσω της επίθεσης των χεριών μου. Τιμ. Β' 1,7 οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς Πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ. Τιμ. Β' 1,7 Γιατί δε μας έδωσε ο Θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δύναμης και αγάπης και σωφρονισμού. Τιμ. Β' 1,8 μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ, Τιμ. Β' 1,8 Μη λοιπόν ντραπείς τη μαρτυρία του Κυρίου μας μήτε εμένα το δέσμιό του, αλλά συγκακοπάθησε στο Ευαγγέλιο σύμφωνα με τη δύναμη του Θεού, Τιμ. Β' 1,9 τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ' ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων, Τιμ. Β' 1,9 ο οποίος μας έσωσε και μας κάλεσε σε κλήση άγια, όχι κατά τα έργα μας, αλλά κατά τη δική του πρόθεση και χάρη, η οποία μας δόθηκε στο Χριστό Ιησού προαιωνίως. Τιμ. Β' 1,10 φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου, Τιμ. Β' 1,10 Φανερώθηκε όμως τώρα με την επιφάνεια του σωτήρα μας Χριστού Ιησού, που αφενός κατάργησε το θάνατο, αφετέρου έφερε στο φως ζωή και αφθαρσία μέσω του ευαγγελίου, Τιμ. Β' 1,11 εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν. Τιμ. Β' 1,11 για το οποίο τέθηκα εγώ κήρυκας και απόστολος και διδάσκαλος. Τιμ. Β' 1,12 δι' ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ' οὐκ ἐπαισχύνομαι· οἶδα γὰρ ᾧ πεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστι τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν. Τιμ. Β' 1,12 γι’ αυτήν την αιτία και πάσχω αυτά. Αλλά δεν ντρέπομαι, γιατί ξέρω σε ποιον έχω πιστέψει και είμαι πεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξει την παρακαταθήκη μου ως εκείνη την Ημέρα. Τιμ. Β' 1,13 ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὧν παρ' ἐμοῦ ἤκουσας, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· Τιμ. Β' 1,13 Υπόδειγμα υγιών λόγων έχε αυτούς που άκουσες από εμένα με πίστη και αγάπη που υπάρχει όταν έχουμε κοινωνία με το Χριστό Ιησού. Τιμ. Β' 1,14 τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν. Τιμ. Β' 1,14 Την καλή παρακαταθήκη φύλαξέ την μέσω του Πνεύματος του Αγίου που κατοικεί μέσα μας. Τιμ. Β' 1,15 Οἶδας τοῦτο, ὅτι ἀπεστράφησάν με πάντες οἱ ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ, ὧν ἐστι Φύγελλος καὶ ῾Ερμογένης. Τιμ. Β' 1,15 Ξέρεις αυτό, ότι με αποστράφηκαν όλοι αυτοί που είναι στην επαρχία της Ασίας, μεταξύ των οποίων είναι ο Φύγελος και ο Ερμογένης. Τιμ. Β' 1,16 δῴη ἔλεος ὁ Κύριος τῷ ᾿Ονησιφόρου οἴκῳ, ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη, Τιμ. Β' 1,16 Είθε να δώσει έλεος ο Κύριος στον οίκο του Ονησιφόρου, γιατί πολλές φορές με ανακούφισε και την αλυσίδα μου δεν ντράπηκε, Τιμ. Β' 1,17 ἀλλὰ γενόμενος ἐν Ρώμῃ σπουδαιότερον ἐζήτησέ με καὶ εὗρε· Τιμ. Β' 1,17 αλλά αφού ήρθε στη Ρώμη, επιμελώς με αναζήτησε και με βρήκε. Τιμ. Β' 1,18 δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· καὶ ὅσα ἐν ᾿Εφέσῳ διηκόνησε, βέλτιον σὺ γινώσκεις. Τιμ. Β' 1,18 Είθε να του δώσει ο Κύριος να βρει έλεος από τον Κύριο εκείνη την ημέρα. Και όσα στην Έφεσο διακόνησε εσύ τα γνωρίζεις καλύτερα.

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β' 2

Ο ΚΑΛΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

---

Τιμ. Β' 2,1 Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, Τιμ. Β' 2,1 Εσύ, λοιπόν, τέκνο μου, να ενδυναμώνεσαι στη χάρη που είναι στο Χριστό Ιησού, Τιμ. Β' 2,2 καὶ ἃ ἤκουσας παρ' ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. Τιμ. Β' 2,2 και αυτά που άκουσες από εμένα μέσω πολλών μαρτύρων, αυτά παράθεσε σε πιστούς ανθρώπους, οι οποίοι να είναι ικανοί και άλλους να διδάξουν. Τιμ. Β' 2,3 σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Τιμ. Β' 2,3 Συγκακοπάθησε σαν καλός στρατιώτης του Χριστού Ιησού. Τιμ. Β' 2,4 οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. Τιμ. Β' 2,4 Κανείς στρατευόμενος δεν εμπλέκεται στις βιοτικές απασχολήσεις, για να αρέσει σ’ αυτόν που τον στρατολόγησε. Τιμ. Β' 2,5 ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τιμ. Β' 2,5 Αν επίσης και κάποιος αθλείται, δε στεφανώνεται αν δεν αγωνιστεί νόμιμα. Τιμ. Β' 2,6 τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. Τιμ. Β' 2,6 Ο γεωργός που κοπιάζει πρέπει πρώτα αυτός να λαβαίνει μέρος από τους καρπούς. Τιμ. Β' 2,7 νόει ἃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. Τιμ. Β' 2,7 Κατάλαβε ότι λέω. Γιατί θα σου δώσει ο Κύριος σύνεση σε όλα. Τιμ. Β' 2,8 Μνημόνευε ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, Τιμ. Β' 2,8 Να θυμάσαι τον Ιησού Χριστό, που έχει εγερθεί από τους νεκρούς, που είναι από το σπέρμα του Δαβίδ, σύμφωνα με το ευαγγέλιό μου, Τιμ. Β' 2,9 ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ' ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. Τιμ. Β' 2,9 για το οποίο κακοπαθώ μέχρι τα δεσμά σαν κακούργος, αλλά ο λόγος του Θεού δεν έχει δεθεί. Τιμ. Β' 2,10 διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου. Τιμ. Β' 2,10 Γι’ αυτό όλα τα υπομένω για τους εκλεκτούς, για να πετύχουν και αυτοί τη σωτηρία που υπάρχει στο Χριστό Ιησού μαζί με δόξα αιώνια. Τιμ. Β' 2,11 Πιστὸς ὁ λόγος· εἰ γὰρ συναπεθάνομεν, καὶ συζήσομεν· Τιμ. Β' 2,11 Πιστός είναι αυτός ο λόγος: «Αν πράγματι πεθάναμε μαζί του, μαζί του και θα ζήσουμε. Τιμ. Β' 2,12 εἰ ὑπομένομεν, καὶ συμβασιλεύσομεν· εἰ ἀρνούμεθα, κἀκεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς· Τιμ. Β' 2,12 Αν υπομένουμε, μαζί του και θα βασιλέψουμε. Αν θα τον αρνηθούμε, κι εκείνος θα αρνηθεί εμάς. Τιμ. Β' 2,13 εἰ ἀπιστοῦμεν, ἐκεῖνος πιστὸς μένει· ἀρνήσασθαι ἑαυτὸν οὐ δύναται. Τιμ. Β' 2,13 Αν απιστούμε, εκείνος πιστός μένει, γιατί να αρνηθεί τον εαυτό του δεν δύναται».

Ο ΣΩΣΤΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ

---

Τιμ. Β' 2,14 Ταῦτα ὑπομίμνησκε, διαμαρτυρόμενος ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μὴ λογομαχεῖν εἰς οὐδὲν χρήσιμον, ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ἀκουόντων. Τιμ. Β' 2,14 Αυτά υπενθύμιζε, μαρτυρώντας επίσημα μπροστά στο Θεό να μη λογομαχούν, γιατί δεν είναι σε τίποτα χρήσιμο, αλλά επιφέρει καταστροφή σ’ αυτούς που ακούν. Τιμ. Β' 2,15 σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Τιμ. Β' 2,15 Φρόντισε να παρουσιάσεις τον εαυτό σου δόκιμο στο Θεό, εργάτη αντρόπιαστο, που ορθοτομεί το λόγο της αλήθειας. Τιμ. Β' 2,16 τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο· ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας, Τιμ. Β' 2,16 Και τα βέβηλα κούφια λόγια απόφευγέ τα· γιατί αυτοί που τα λένε όλο και περισσότερο θα προκόψουν στην ασέβεια Τιμ. Β' 2,17 καὶ ὁ λόγος αὐτῶν ὡς γάγγραινα νομὴν ἕξει· ὧν ἐστιν ῾Υμέναιος καὶ Φιλητός, Τιμ. Β' 2,17 και ο λόγος τους θα καταφάγει και θα εξαπλωθεί σαν γάγγραινα. Από αυτούς είναι ο Υμέναιος και ο Φίλητος, Τιμ. Β' 2,18 οἵτινες περὶ τὴν ἀλήθειαν ἠστόχησαν, λέγοντες τὴν ἀνάστασιν ἤδη γεγονέναι, καὶ ἀνατρέπουσι τήν τινων πίστιν. Τιμ. Β' 2,18 οι οποίοι αστόχησαν ως προς την αλήθεια, λέγοντας πως η ανάσταση ήδη έχει γίνει, και ανατρέπουν την πίστη μερικών. Τιμ. Β' 2,19 ὁ μέντοι στερεὸς θεμέλιος τοῦ Θεοῦ ἕστηκεν, ἔχων τὴν σφραγῖδα ταύτην· ἔγνω Κύριος τοὺς ὄντας αὐτοῦ· καὶ ἀποστήτω ἀπὸ ἀδικίας πᾶς ὁ ὀνομάζων τὸ ὄνομα Κυρίου. Τιμ. Β' 2,19 Αλλά όμως το στερεό θεμέλιο του Θεού έχει στηθεί, έχοντας αυτήν τη σφραγίδα: Ο Κύριος γνώρισε αυτούς που είναι δικοί του. και: “Ας απομακρυνθεί από την αδικία καθένας που ονομάζει το όνομα του Κυρίου”. Τιμ. Β' 2,20 ἐν μεγάλῃ δὲ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν. Τιμ. Β' 2,20 Εξάλλου μέσα σε μια μεγάλη οικία δεν υπάρχουν μόνο σκεύη χρυσά και αργυρά, αλλά και ξύλινα και πήλινα. Και αφενός άλλα είναι για τιμητική χρήση, αφετέρου άλλα για ευτελή. Τιμ. Β' 2,21 ἐὰν οὖν τις ἐκκαθάρῃ ἑαυτὸν ἀπὸ τούτων, ἔσται σκεῦος εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον. Τιμ. Β' 2,21 Αν λοιπόν κάποιος καθαρίσει εντελώς τον εαυτό του από αυτά, θα είναι σκεύος για τιμή, αγιασμένο, εύχρηστο στο Δεσπότη, ετοιμασμένο για κάθε έργο αγαθό. Τιμ. Β' 2,22 τὰς δὲ νεωτερικὰς ἐπιθυμίας φεῦγε, δίωκε δὲ δικαιοσύνην, πίστιν, ἀγάπην, εἰρήνην μετὰ τῶν ἐπικαλουμένων τὸν Κύριον ἐκ καθαρᾶς καρδίας. Τιμ. Β' 2,22 Και τις επαναστατικές επιθυμίες απόφευγε και επιδίωκε δικαιοσύνη, πίστη, αγάπη, ειρήνη μαζί μ’ εκείνους που επικαλούνται τον Κύριο μέσα από καθαρή καρδιά. Τιμ. Β' 2,23 τὰς δὲ μωρὰς καὶ ἀπαιδεύτους ζητήσεις παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι γεννῶσι μάχας· Τιμ. Β' 2,23 Ενώ τις μωρές και αμαθείς συζητήσεις παράτα τες, γιατί ξέρεις ότι γεννούν μάχες. Τιμ. Β' 2,24 δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ' ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον, Τιμ. Β' 2,24 Ο δούλος όμως του Κυρίου δεν πρέπει να μάχεται, αλλά να είναι ήπιος προς όλους, διδακτικός, ανεξίκακος, Τιμ. Β' 2,25 ἐν πρᾳότητι παιδεύοντα τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας, Τιμ. Β' 2,25 εκπαιδεύοντας με πραότητα εκείνους που είναι αντίθετα διατεθειμένοι, μην τυχόν τους δώσει ο Θεός μετάνοια, για να έρθουν σε επίγνωση της αλήθειας Τιμ. Β' 2,26 καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος, ἐζωγρημένοι ὑπ' αὐτοῦ εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα. Τιμ. Β' 2,26 και να συνέλθουν από τη μέθη της παγίδας του διαβόλου, οι οποίοι έχουν αιχμαλωτιστεί από αυτόν, για να κάνουν το θέλημα εκείνου.

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β' 3

ΟΙ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

---

Τιμ. Β' 3,1 Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· Τιμ. Β' 3,1 Αυτό μάλιστα να γνωρίζεις: ότι στις έσχατες ημέρες θα εγκατασταθούν δύσκολοι καιροί. Τιμ. Β' 3,2 ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, Τιμ. Β' 3,2 Γιατί οι άνθρωποι θα είναι εγωιστές, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάστημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, Τιμ. Β' 3,3 ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, Τιμ. Β' 3,3 άστοργοι, αδιάλλακτοι, συκοφάντες, ακρατείς, ανήμεροι, εχθροί του αγαθού, Τιμ. Β' 3,4 προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, Τιμ. Β' 3,4 προδότες, αυθάδεις, θολωμένοι από υπερηφάνεια, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, Τιμ. Β' 3,5 ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. καὶ τούτους ἀποτρέπου. Τιμ. Β' 3,5 έχοντας εξωτερική μορφή ευσέβειας, αλλά θα έχουν αρνηθεί τη δύναμή της· και αυτούς απόφευγε. Τιμ. Β' 3,6 ἐκ τούτων γάρ εἰσιν οἱ ἐνδύνοντες εἰς τὰς οἰκίας καὶ αἰχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα ἁμαρτίαις, ἀγόμενα ἐπιθυμίαις ποικίλαις, Τιμ. Β' 3,6 Γιατί από αυτούς είναι εκείνοι που εισδύουν στις οικίες και αιχμαλωτίζουν γυναικάρια φορτωμένα σωρούς αμαρτιών, που οδηγούνται από ποικίλες επιθυμίες, Τιμ. Β' 3,7 πάντοτε μανθάνοντα καὶ μηδέποτε εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν δυνάμενα. Τιμ. Β' 3,7 που πάντοτε μαθαίνουν και ποτέ δε δύνανται να έρθουν σε επίγνωση της αλήθειας. Τιμ. Β' 3,8 ὃν τρόπον δὲ ᾿Ιαννῆς καὶ ᾿Ιαμβρῆς ἀντέστησαν Μωϋσεῖ, οὕτω καὶ οὗτοι ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ, ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν, ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν. Τιμ. Β' 3,8 Και με όποιο τρόπο ο Ιάννης και ο Ιαμβρής αντιστάθηκαν στο Μωυσή, έτσι και αυτοί αντιστέκονται στην αλήθεια, άνθρωποι διεφθαρμένοι στο νου, κίβδηλοι ως προς την πίστη. Τιμ. Β' 3,9 ἀλλ' οὐ προκόψουσιν ἐπὶ πλεῖον· ἡ γὰρ ἄνοια αὐτῶν ἔκδηλος ἔσται πᾶσιν, ὡς καὶ ἡ ἐκείνων ἐγένετο. Τιμ. Β' 3,9 Αλλά δε θα προκόψουν περισσότερο. γιατί η ανοησία τους θα είναι καταφανής σε όλους όπως έγινε και η ανοησία εκείνων.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ

---

Τιμ. Β' 3,10 Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, Τιμ. Β' 3,10 Εσύ όμως παρακολούθησες τη διδασκαλία μου, τη διαγωγή, την πρόθεση, την πίστη, τη μακροθυμία, την αγάπη, την υπομονή, Τιμ. Β' 3,11 τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν ᾿Αντιοχείᾳ, ἐν ᾿Ικονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. Τιμ. Β' 3,11 τους διωγμούς, τα παθήματα, τι είδους μου συνέβηκαν στην Αντιόχεια, στο Ικόνιο, στα Λύστρα, τι είδους διωγμούς υπέφερα και από όλους με έσωσε ο Κύριος. Τιμ. Β' 3,12 καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται· Τιμ. Β' 3,12 Αλλά και όλοι όσοι θέλουν να ζουν ευσεβώς στο Χριστό Ιησού θα καταδιωχτούν. Τιμ. Β' 3,13 πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Τιμ. Β' 3,13 Ενώ κακοί άνθρωποι και απατεώνες θα προκόψουν στο χειρότερο πλανώντας και πλανώμενοι. Τιμ. Β' 3,14 σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, Τιμ. Β' 3,14 Εσύ όμως μένε σ’ αυτά που έμαθες και πείστηκες, επειδή ξέρεις από ποιους τα έμαθες. Τιμ. Β' 3,15 καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Τιμ. Β' 3,15 και γιατί ξέρεις από βρέφος τα ιερά γράμματα, τα οποία δύνανται να σε κάνουν σοφό στη σωτηρία μέσω της πίστης που είναι στο Χριστό Ιησού. Τιμ. Β' 3,16 πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, Τιμ. Β' 3,16 Όλη η Γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για επανόρθωση, για παιδεία που γίνεται με δικαιοσύνη, Τιμ. Β' 3,17 ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος. Τιμ. Β' 3,17 για να είναι ολοκληρωμένος ο άνθρωπος του Θεού, καταρτισμένος για κάθε έργο αγαθό.

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β' 4

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ

---

Τιμ. Β' 4,1 Διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μέλλοντος κρίνειν ζῶντας καὶ νεκροὺς κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, Τιμ. Β' 4,1 Σου αναθέτω επίσημα μπροστά στο Θεό και στο Χριστό Ιησού, που μέλλει να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, και αναλογιζόμενος την επιφάνειά του και τη βασιλεία του: Τιμ. Β' 4,2 κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ. Τιμ. Β' 4,2 κήρυξε το λόγο, επίμεινε σε κατάλληλο και ακατάλληλο καιρό, έλεγξε, επιτίμησε, πρότρεψε με κάθε μακροθυμία και διδαχή. Τιμ. Β' 4,3 ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, Τιμ. Β' 4,3 Γιατί θα υπάρξει καιρός που δε θα ανέχονται την υγιή διδασκαλία, αλλά κατά τις δικές τους επιθυμίες θα μαζέψουν για τους εαυτούς τους σωρό από δασκάλους, επειδή θα αισθάνονται φαγούρα στα αυτιά, Τιμ. Β' 4,4 καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται. Τιμ. Β' 4,4 και αφενός θα αποστρέψουν την ακοή τους από την αλήθεια, αφετέρου θα εκτραπούν προς τους μύθους. Τιμ. Β' 4,5 σὺ δὲ νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον. Τιμ. Β' 4,5 Εσύ όμως πρόσεχε σε όλα, κακοπάθησε, κάνε έργο ευαγγελιστή, εκτέλεσε πλήρως τη διακονία σου. Τιμ. Β' 4,6 ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. Τιμ. Β' 4,6 Γιατί εγώ ήδη χύνομαι σαν σπονδή, και ο καιρός της αναχώρησής μου έχει φτάσει. Τιμ. Β' 4,7 τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· Τιμ. Β' 4,7 Τον καλό αγώνα έχω αγωνιστεί, το δρόμο έχω τελειώσει, την πίστη έχω τηρήσει. Τιμ. Β' 4,8 λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ. Τιμ. Β' 4,8 Λοιπόν, μου απομένει ο στέφανος της δικαιοσύνης, τον οποίο θα μου αποδώσει ο Κύριος εκείνη την ημέρα, ο δίκαιος κριτής, και όχι μόνο σ’ εμένα, αλλά και σ’ όλους αυτούς που έχουν αγαπήσει την επιφάνειά του.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ

---

Τιμ. Β' 4,9 Σπούδασον ἐλθεῖν πρός με ταχέως· Τιμ. Β' 4,9 Φρόντισε να έρθεις προς εμένα γρήγορα. Τιμ. Β' 4,10 Δημᾶς γάρ με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τὸν νῦν αἰῶνα, καὶ ἐπορεύθη εἰς Θεσσαλονίκην, Κρήσκης εἰς Γαλατίαν, Τίτος εἰς Δαλματίαν· Τιμ. Β' 4,10 Γιατί ο Δημάς με εγκατέλειψε, επειδή αγάπησε τον τωρινό αιώνα, και πορεύτηκε στη Θεσσαλονίκη, ο Κρήσκης στη Γαλατία, ο Τίτος στη Δαλματία. Τιμ. Β' 4,11 Λουκᾶς ἐστι μόνος μετ' ἐμοῦ. Μᾶρκον ἀναλαβὼν ἄγε μετὰ σεαυτοῦ· ἔστι γάρ μοι εὔχρηστος εἰς διακονίαν. Τιμ. Β' 4,11 Ο Λουκάς είναι μόνος μαζί μου. Πάρε το Μάρκο και φέρε τον μαζί σου, γιατί μου είναι χρήσιμος στη διακονία. Τιμ. Β' 4,12 Τυχικὸν δὲ ἀπέστειλα εἰς ῎Έφεσον. Τιμ. Β' 4,12 Επίσης τον Τυχικό απέστειλα στην Έφεσο. Τιμ. Β' 4,13 τὸν φαιλόνην, ὃν ἀπέλιπον ἐν Τρῳάδι παρὰ Κάρπῳ, ἐρχόμενος φέρε, καὶ τὰ βιβλία, μάλιστα τὰς μεμβράνας. Τιμ. Β' 4,13 Το πανωφόρι που άφησα στην Τρωάδα, στην οικία του Κάρπου, καθώς θα έρχεσαι φέρε το, και τα βιβλία, μάλιστα τις μεμβράνες. Τιμ. Β' 4,14 ᾿Αλέξανδρος ὁ χαλκεὺς πολλά μοι κακὰ ἐνεδείξατο· ἀποδῴη αὐτῷ ὁ Κύριος κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ· Τιμ. Β' 4,14 Ο Αλέξανδρος ο χαλκουργός πολλά κακά μου έκανε. θα του αποδώσει ο Κύριος κατά τα έργα του. Τιμ. Β' 4,15 ὃν καὶ σὺ φυλάσσου· λίαν γὰρ ἀνθέστηκε τοῖς ἡμετέροις λόγοις. Τιμ. Β' 4,15 Από αυτόν και εσύ να φυλάγεσαι, γιατί πολύ αντιστάθηκε στα λόγια μας. Τιμ. Β' 4,16 ᾿Εν τῇ πρώτῃ μου ἀπολογίᾳ οὐδείς μοι συμπαρεγένετο, ἀλλὰ πάντες με ἐγκατέλιπον· μὴ αὐτοῖς λογισθείη· Τιμ. Β' 4,16 Κατά την πρώτη μου απολογία κανείς δε μου συμπαραστάθηκε, αλλά όλοι με εγκατέλειψαν. Είθε να μη λογιστεί εναντίον τους. Τιμ. Β' 4,17 ὁ δὲ Κύριός μοι παρέστη καὶ ἐνεδυνάμωσέ με, ἵνα δι' ἐμοῦ τὸ κήρυγμα πληροφορηθῇ καὶ ἀκούσῃ πάντα τὰ ἔθνη· καὶ ἐρρύσθην ἐκ στόματος λέοντος. Τιμ. Β' 4,17 Αλλά ο Κύριος μου συμπαραστάθηκε και με ενδυνάμωσε, για να βεβαιωθεί πλήρως το κήρυγμα από εμένα και να ακούσουν όλα τα έθνη· και γλίτωσα από στόμα λέοντα. Τιμ. Β' 4,18 καὶ ρύσεταί με ὁ Κύριος ἀπὸ παντὸς ἔργου πονηροῦ καὶ σώσει εἰς τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τὴν ἐπουράνιον· ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν. Τιμ. Β' 4,18 Θα με γλιτώσει ο Κύριος από κάθε έργο κακό και θα με σώσει για τη βασιλεία του την επουράνια. Σ’ αυτόν ας είναι η δόξα στους αιώνες των αιώνων! Αμήν.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

---

Τιμ. Β' 4,19 ῎Ασπασαι Πρίσκαν καὶ ᾿Ακύλαν καὶ τὸν ᾿Ονησιφόρου οἶκον. Τιμ. Β' 4,19 Χαιρέτησε την Πρίσκα και τον Ακύλα και τον οίκο του Ονησιφόρου. Τιμ. Β' 4,20 ῎Εραστος ἔμεινεν ἐν Κορίνθῳ, Τρόφιμον δὲ ἀπέλιπον ἐν Μιλήτῳ ἀσθενοῦντα. Τιμ. Β' 4,20 Ο Έραστος έμεινε στην Κόρινθο, ενώ τον Τρόφιμο τον άφησα στη Μίλητο ασθενή. Τιμ. Β' 4,21 σπούδασον πρὸ χειμῶνος ἐλθεῖν. ᾿Ασπάζεταί σε Εὔβουλος καὶ Πούδης καὶ Λίνος καὶ Κλαυδία καὶ οἱ ἀδελφοὶ πάντες. Τιμ. Β' 4,21 Φρόντισε να έρθεις πριν από το χειμώνα. Σε χαιρετά ο Εύβουλος και ο Πούδης και ο Λίνος και η Κλαυδία και όλοι οι αδελφοί. Τιμ. Β' 4,22 ῾Ο Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς μετὰ τοῦ πνεύματός σου. ῾Η χάρις μεθ' ὑμῶν· ἀμήν. Τιμ. Β' 4,22 Ο Κύριος ας είναι μαζί με το πνεύμα σου. Η χάρη μαζί σας.