fbpx

Κυριακή των Βαΐων - "Η ζωή της Μεγάλης Eβδομάδος"

Κυριακή των Βαΐων - "Η ζωή της Μεγάλης Eβδομάδος"



Ηχογράφηση (και κείμενο με δυνατότητα εκτύπωσης για παραιτέρω μελέτη) από την ομιλία του πατήρ Βαρνάβα Γιάγκου στον Ιερό Ναό Παναγίας Λαοδηγήτριας στην Θεσσαλονίκη, την Κυριακή στις 21-4-19

Με προσωπικο κόστος και κόπο· να πλένουμε τα πόδια των αδελφών μας, να είμαστε διάκονοι. Αυτός που θέλει να είναι πρώτος να είναι τελευταίος όλων, - ο πρώτος έσχατος- λέει.- π. Βαρνάβας


Η ζωή της Μ.Eβδομάδος

Ήδη μας έδωσε εκκλησία τον τρόπο να προετοιμαστούμε για το σημαντικότατο γεγονός της Μεγάλης Εβδομάδος που αποτελεί τον πυρήνα και το κέντρο της πνευματικής ζωής που αποτελεί την ανακεφαλαίωση όλου του έργου της σωτηρίας του Κυρίου μας.

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι στάση ζωής είναι όλο το πνεύμα του Κυρίου μας είναι όλη η διδασκαλία της εκκλησίας μας. Τρία σημεία θα μπορούσαμε να επισημάνουμε.

Το πρώτο είναι ότι ο Χριστός είναι ο νυμφίος, ο νυμφίος της ψυχής μας. Ο κόσμος φαντάζεται ένα Θεό τύραννο, ένα Θεό εξουσιαστή, ένα Θεό που έρχεται να μας ταλαιπωρήσει και εμείς τον συναντούμε επειδή τον προβάλλει έτσι η εκκλησία και αυτή είναι η αλήθεια ως νυμφίο, δηλαδή η σχέση με το Χριστό είναι μία σχέση γάμου. Είναι ένα πανηγύρι είναι μία εμπειρία χαράς γάμου. Αυτή είναι η σχέση με το Χριστό μας. Οποίος ρωτάει ποιος είναι ο Θεός, πώς είναι ο Θεός, τι είναι ο Χριστός· αυτό μπορεί να πει η εκκλησία μας. Είναι ο νυμφίος μας, είναι αυτός που δίνει πανηγύρι στην καρδιά μας και όποιος δεν γεύεται αυτή τη χαρά αυτού του γάμου και αυτής της σχέσης, δεν έχει υποψιαστεί ακόμα το περιεχόμενο της πνευματικής ζωής.

Επομένως ο άνθρωπος που βρίσκεται στην απόγνωσή του, στο σκοτάδι του, στη θλίψη του, στα αδιέξοδα του, σε αυτή την απουσία νοήματος· η απάντηση είναι ο νυμφίος, είναι ο νυμφίος Χριστός.

Το δεύτερο σημείο ποιος είναι ο πραγματικός νυμφίος, πώς εκφράζεται αυτό, πότε αποκαλύπτεται η άπειρη αγάπη του θεού για μας; Αποκαλύπτεται στο μεγαλείο της κενώσεως του, στο μεγαλείο της σταυρικής θυσίας, δηλαδή πολύ απλά η αγάπη αν δεν επιβεβαιώνεται με έργα είναι ψεύτικη ή καλύτερα να το πούμε. Η αγάπη που δεν συνοδεύεται με σταυρό με έξοδα από τον εαυτό μας είναι μία συναισθηματική φλυαρία που καλύπτει το ναρκισσισμό μας. Ένας ο οποίος αποφασίζει να αγαπήσει θα είναι διάκονος, δεν θα είναι εξουσιαστής και κυρίαρχος. Υπηρέτης, δεν θα ελέγχει τον άλλον.
Αυτό το πρότυπο μας έδειξε ο Κύριος μας. Ο σταυρός δεν ήταν μόνο όταν ανέβηκε στο σταυρό και όταν έπλυνε τα πόδια των μαθητών και όταν δίδασκε και όταν θαυματουργούσε που έδειχνε ότι κέντρο του ήταν ο άνθρωπος και περιεχόμενο του τρόπου του και του ήθους του είναι αυτό που λέει· “Ούκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι”.

Αυτός είναι ο Χριστός σε αυτή την πρόταση μας καλεί. Οι σχέσεις που δημιουργούμε με τους ανθρώπους δεν είναι για να πάρουμε απολαύσεις και ικανοποιήσεις αλλά η ικανοποίηση μας είναι να αναπαύσουμε τον αδελφό μας, να βγούμε από τον εαυτό μας, να βγούμε από τα όρια μας. Αυτό δεν γίνεται εάν δεν αγαπήσαμε το Χριστό, εάν δεν πιστέψαμε στον Χριστό αν δεν εμπνευστήκαμε από το Χριστό.

Η μαρτυρία δηλαδή της γνησιότητας της πνευματικής μας διαθέσεως και καταστάσεως είναι αν χαρά μας αν πόθος μας αν επιθυμία μας (είναι) να αναπαύουμε τους αδελφούς μας. Με προσωπικό κόστος και κόπο· να πλένουμε τα πόδια των αδελφών μας, δηλαδή να είμαστε διάκονοι. Ο πρώτος αυτός που θα είναι πρώτος να είναι τελευταίος όλων. Ο πρώτος έσχατος λέει. Ο πρώτος είναι ο τελευταίος και όποιος θέλει να ελέγχει να εξουσιάζει τους ανθρώπους βρίσκεται σε πλάνη.

Έχουμε πολλών μορφών εξουσία. Δεν είναι μόνο αυτοί οι άρχοντες του κόσμου που ελέγχουν τη ζωή μας αλλά και όταν θέλω ο άλλος να υπηρετεί τα θελήματα μου· είναι εξουσία. Όταν ο άλλος θέλω να με ικανοποιεί -είναι τα θελήματα μου· είναι μία πονηρή μορφή εξουσίας που δεν φαίνεται αλλά τέτοια είναι και είναι πονηρή γιατί δεν φαίνεται.

Το πραγματικό πνεύμα του Χριστού αυτό που ήρθε να δώσει αυτό που είναι η Μεγάλη Εβδομάδα είναι αυτός ο κεντρικός πυρήνας. “Ούκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι”. Και είναι πρόταση όχι μία αόριστη πρόταση, είναι πρόταση ζωής και για μας. Δηλαδή η απόδειξη, η βεβαιότητα ότι ζούμε μέσα στη χάρη του θεού είναι να είναι πόθος μας να αναπαύουμε τους ανθρώπους τους, να ζούμε χαρά, να τους ξεκουράζουμε, να τους δροσίζουμε, και ας είμαστε ζορισμένοι εμείς. Η πραγματική θυσία είναι όταν είσαι ζορισμένος, να ξεχνάς το ζόρι σου και να αναπαύεις τον άλλον άνθρωπο. Τότε γίνεσαι πνευματικός άνθρωπος τότε γίνεσαι χριστιανός τότε είσαι συγγενής με το Χριστό τότε είσαι οικείος με το Χριστό.

Μεγάλος για την εκκλησία μας είναι αυτός που τον πλησιάζεις και με τον τρόπο του σε κάνει εσύ να νιώθεις μεγάλος. Δεν είναι αυτός που σε εξουθενώνει που σε ελέγχει που σε κατατροπώνει, αλλά αυτός που σου αναδεικνύει την πραγματική του αξία. Όχι σου νταντεύει το ναρκισσισμό και να θωπεύει τις εφάμαρτες καταστάσεις αλλά αυτός που σου μαρτυρεί την πραγματική ζωή, την αληθινή ζωή.

Αυτός είναι ο εσωτερικός τρόπος ζωής, αυτός είναι ο εσωτερικός χριστιανός, αυτός που έχει την πληρότητα της χαράς του νυμφίου και αυτή η πληρότητα τον κινεί να θέλει να αναπαύσει τους πάντες αδιακρίτως.

Και το τρίτο σημείο είναι η κορύφωση αυτού του γεγονότος που είναι η νίκη του θανάτου. Τι είναι θάνατος; ο χωρισμός. Τι είναι θάνατος; η απομόνωση. Τι είναι θάνατος; η απουσία αγάπης. Πώς νικιέται αυτός ο θάνατος; όχι να νικήσω τον άλλο αλλά να θανατώσω το ίδιον θέλημα. Να θανατώσω τον λογισμό μου, τη βεβαιότητά μου, τη φαντασία μου, την αμαρτία μου και την αρετή μου. Να την θανατώσω υπέρ της του κόσμου ζωής, για να ζήσει ο κόσμος.

Εμείς θέλουμε να φάμε τη ζωή να χορτάσουμε. Εμείς, όμως ως χριστιανοί, ακούμε άλλη φωνή του Κυρίου που λέει· δώσε τον εαυτό σου να σε φάνε για να ζήσουν τότε ζεις αληθινά, τότε νικιέται ο θάνατος μέσα μας. Όταν δεν φοβούμαστε θα ηττηθούμε για χάρη του άλλου.

Ήρθε ο Κύριος να δώσει τη ζωή του υπέρ της του κόσμου ζωής και τότε έχουμε την ανάσταση και όταν εμείς δινόμαστε για να ζήσει ο κόσμος τότε έχουμε πραγματική ανάσταση. Καταλύεται το κράτος του θανάτου και της αμαρτίας που είναι ο χωρισμός και απομόνωση.

Ο πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που ησυχαστικά μέσα του ζει αυτό το μυστήριο Μεγάλης Εβδομάδος· το μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως, άλλα εξωτερικά είναι ένας κοινωνικός άνθρωπος, ένας ευχάριστος άνθρωπος που κάνει με όλους. Ο ζορισμένος άνθρωπος, ο ξεπεσμένος άνθρωπος είναι αυτός που φυλάει σφικτά μέσα του το ίδιον θέλημα και ζητεί την απομόνωση, την απομάκρυνση, ως μία μορφή δικαίωσης γιατί βλέπει το θάνατο που υπάρχει μέσα του και τρομάζει.

ΣΧΟΛΙΑ

1 υπέροχος! γεμάτος αλήθεια!
~ Giouli Desp

2 Μόνο ένας άνθρωπος που βιώνει αγιοπνευματική κατάσταση μπορεί να ερμηνεύσει σωστά το ευαγγέλιο και τα πατερικά κείμενα!!!! Άξιος!!!! Επιτέλους ένας άνθρωπος με κοινό πνεύμα, ανοιχτό μυαλό, ξύπνιος κατά θεόν ελπίζω να τον μιμηθούν και άλλοι κληρικοί για να γεμίσουν οι εκκλησίες από λαόν!!!
~ Βάγια Μ.

Πηγή: Σελίδα Facebook: Πατήρ Βαρνάβας Γιάγκου - Ομιλίες

Additional Info

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα:
Προς Φιλιππησίους 4, 4 - 9
YouTube Κανάλι:
atkdi3
Last modified onΤετάρτη, 25 Δεκεμβρίου 2019 19:11
(0 votes)
Read 2637 times